کد مطلب:19678 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چگونه مي توان به اين دستور كه : حفظ احترام كسي كه احترام ديگران را حفظ نمي كند ، لازم نيست عمل كرد ؟

دو خصلت هستند كه هم از جهت اخلاقي ارزش به حساب مي آيند و موجب كمال روحي و معنوي انسان مي باشند و هم رمز نفوذ درون ديگران و جلب احترام آنان مي باشند : نخست ، احترام به ديگران است . كسي كه احترام ديگران را مراعات نكند ، نبايد انتظار داشته باشد ، ديگران نسبت به او احترام بگذارند ؛ به ويژه پدر و مادر و افرادي كه از انسان بزرگتر هستند ؛ خطلت ديگر گذشت است ؛ يعني اينكه انسان در برابر بدي ديگران عكس العمل نشان ندهد و به فكر انتقام نبوده در اين انديشه نباشد كه بدي آنان را با بدي پاسخ گويد ؛ بلكه با ديدي وسيع و سينه اي باز و نظري گسترده از بدي ديگران در گذرد و آنان را ببخشد . اگر اين خصلت در زندگي انسان حاكم باشد ، گذشته از اينكه كمال روحي بزرگي است ، موجب نفوذ درون ديگران و خضوع ديگران در مقابل انسان است . انسان نه تنها از اين خصلت در خانواده خود از آن بهره مي گيرد ، بلكه در ديگر صحنه هاي زندگي و در برخوردهاي اجتماعي موجب موفقيت و پيروزي او خواهد شد .
از هم پاشيدگي بسياري از خانواده ها در اثر نبودن روح گذشت و اغماض در افراد است . هر يك از عناصر آن خانواده ها در صدد اين هستند كه خواسته خود را تحكيم كنند ، كه اين امر موجب اختلاف و در نهايت جدايي مي شود .
البته چنين اخلاق والايي نيازمند به معرفتي بيشتر و ايماني تواناتر دارد كه با مراجعه به احوال انسانهاي موفق در اين راه و تمرين و به مرور زمان حاصل مي شود .